چکیده:
آرامش، تعادل روحی و نبود تشویش و اضطراب است که برآیند آن برخورد درست با مسائل و گرفتاری هاست. آرامش در اقسام مختلف آن (طبیعی، روانی و اعتقادی) از مولفه های سعادت است که به دو شکل آرامش روحی و امنیت اجتماعی ظهور می یابد. از آن رو که عموم فعالیت های افراد به امید دست یابی به آرامش می باشد، این نوشته در پی ارائه عوامل آرامش به بررسی آموزه های اسلامی پرداخته و برخی از آنها را گزارش نموده است. این عوامل عبارتند از: ایمان، عامل اصلی آرامش که دیگر عوامل را نیز در سایه خویش دارد؛ ذکر، دعا، نماز، روزه و حج، که از مصادیق عبادی دینداری و زمینه ساز آرامش فردی و اجتماعی اند؛ توبه، توکل، امید، صبر و انس با قرآن از مصادیق اخلاقی و روانی ایمان؛ عفت و پاکدامنی، دوستی با نیکان و دلداری دادن که از مصادیق اجتماعی ایمان و بسترساز آرامش روح و روان فرد و جامعه می باشند.