چکیده:
معرفي چگونگيِ آفرينش جسماني انسان و نيز نحوه وجود او در دوران پس از مرگ در آموزه‌هاي ديني، هماره از موضوعاتِ موردِ توجه و بحثْ‌انگيزِ دينداران و علاقه‌مندانِ اين مباحث بوده است.بر اساس تعاليم صريح متون وحياني اسلام (قرآن و احاديث معصومان) خداوند، خلقت جسم بشر (حضرت آدم و نسل‌هاي پس از وي تا قيامت) را پيش از آفريدن اندام و اعضاي آنان، با خلق وجودي بذرْ‌مانند به نام بدن ذرّه‌اي از خاک براي يکايک آنها آغاز کرده است که پس از طي مراحلي خاص به پيکره حضرت آدم و نطفه و جنين و بدن انسان‌هاي نسل وي (بدن مادري) تبديل مي‌شود. اما افزون بر اين دو بدنِ خاکي، انسان بدن سومي نيز به نام بدن مثالي دارد که از ماده‌اي بسيار لطيف، و به تعبيري از وجودي انرژيک، آفريده شده است که در شرايط معمول، قابل احساس و مشاهده نيست. بدين ترتيب، انسان در زندگي دنيايي داراي سه بدن است. اما پس از مرگ، بدن مادري مي‌پوسد و تجزيه مي‌شود، ولي بدن ذرّه‌اي در خاک باقي مي‌ماند و روح انسان، تنها با بدن مثالي، عالم برزخ را سپري مي‌کند و سپس در قيامت از همان بدن ذرّه‌اي، دو باره بدني خاکي براي هر فرد خلق مي‌شود و با تعلق روح به آن زنده و در صحنه قيامت حاضر مي‌شود.
کليد واژه‌ها: انسان، بدن مثالي، بدن ذرّه‌اي، عالم ذرّ، برزخ، قيامت.