چکیده
پیوستگی میان پدیدههای تاریخی و نظریههای حدیثی – کلامی از مطالعات میان‌رشته‌ای است که لزوم غُسل یا تجهیز هر امام توسط امام بعدی در این شمار است. این مسأله سه دانشِ حدیث، کلام و تاریخ را به هم پیوند داد و رویکردهای متفاوتی را در مواجهه با آن پدید آورد. برخی وکیلان امام کاظم (ع) – که به واقفیّه شهرت یافتند – با ادعای مهدویت ایشان به مقابله با امام رضا (ع) پرداختند و ضمن استناد به این روایت که امام را جُز امام غسل نمی‌دهد، شبههای ترتیب دادند که طبق آن، امام کاظم (ع) زنده و امام رضا(ع) امام ادعایی بود. دلیل این بود که حضور امام رضا (ع) در مدینه، مانع از غسل دادن امام کاظم(ع) در بغداد است. مقاله حاضر با روش توصیفی – تحلیلی، کارگزاران تجهیز معصومان (ع) در منابع شیعی و سنّی را شناسایی کرده، آنگاه بر اساس پیشینه و سیر تاریخی، به بررسی گفتمان واقفیه و سیر تطور برداشتها از آن روایت در میان امامیه پرداخته است.
کلیدواژه ها: تجهیز؛ واقفیّه؛ امام کاظم (ع)؛ امام رضا (ع)؛ حدیثِ «الامام…»؛ امامیه؛ علامه مجلسی (ره).