چکیده:
اين مقاله با نظر به مسئله تربيت معنوى كودك، كه امروزه از مشكلات خانواده و جامعه به شمار می‌رود، با روش تحليلى ـ توصيفى به‌منظور مقايسه ديدگاه اسلام با نظريه رفتارگرايى در موضوع تربيت معنوى كودك انجام‌گرفته است. عوامل رفتارى تأثيرگذار در تربيت معنوى كودك در فضاى خانواده، در دو حوزه عبادت و اخلاق شناسايى و پس از بررسى با رويكرد دينى و قرآنى، با ديدگاه رفتارگرايى، تطبيق و وجوه اشتراك و افتراق آن دو مشخص‌شده است. تفاوت عمده دو ديدگاه، در انسان‌شناسی است كه اين تفاوت در تربيت كودك به‌صورت چشمگير تأثيرگذار می‌باشد. از ديدگاه رفتارگرايى، تربيت معنوى كودك بی‌فایده است؛ چون امر غيرمادى در وجود كودك حضور ندارد. اما اين نوع تربيت كودك و توجه به جنبه معنوى او بر اساس نظريه اسلام، امرى است لازم و سرنوشت‌ساز در سراسر زندگى وى.
کلیدواژه‌ها:تربيت معنوى، عامل رفتارى، دوره كودكى، رفتار عبادى، عامل اخلاقى، سبك زندگى