چکیده:
«زراره بن اعین» از راویان جلیلالقدری است که از یکسو مورد مدح روایی و توثیق جمعی تحت عنوان اصحاب اجماع قرارگرفته و از سویی دیگر، با لعن و ذم شدید مواجه شده است. در آثار رجالی دلایل و توجیههای مختلفی دربارۀ روایات لعن زراره بن اعین ارائهشده است. برخی، با اتکا به ضعف سند، آنها را کنار گذاشتهاند و برخی دیگر، صدور اینگونه روایات را به جهت تقیه میدانند. در کتب رجال از باور به استطاعت، بهعنوان بدعتی که زراره بدان قائل بود، نامبردهاند. این مقاله با بررسی سند و متن روایات لعن نشان داده است، روایاتی که زرارةبن اعین در آنها مورد لعن قرارگرفتهاند، از سوی طرفداران جریان فکری مقابل درزمینهٔ موضوع کلامی استطاعت است.