چکیده:
گنجینه روایی شیعه، آکنده از روایاتی است که تصویرگر جریانات آخرالزمانی است. این روایات که از آن به روایات پیشگویی ظهور یاد می¬شود، موردتوجه فرقه‌ها و گروه‌های انحرافی بوده است. این گروه‌ها ضمن سعی در تطبیق روایات بر مدعای خویش از جایگاه روایات در منظومه فکری مسلمانان در جذب توده‌های مردم و اقناع فرقه‌ای از روایات نهایت بهره را برده‌اند. «روایت مفضل بن عمر» ازجمله روایاتی است که برای بشارت ظهور علی-محمد باب به‌عنوان موعود دین اسلام و خاتمه بخش این دین معرفی‌شده است. این نوشتار با روش توصیفی ـ تحلیلی این ادعا را بررسی کرده است. با بررسی محتوایی و سندی این روایت و ضعف آشکار آن و عدم شایستگی در اثبات امر امامت و بررسی نقل‌های متعدد آن، بطلان ادعای بهائیت، مبتنی بر این روایت روشن گردیده و برخی از شاخصه‌ها و ترفندهای بهائیت در تمسک به این روایت ازجمله تحریف واقعیات، عوام‌فریبی و بهره‌گیری از نصوص متشابه مبرهن می‌شود.
بانک اطلاعات: