چالش میان علویان و عباسیان در تحولات قرن دوم هجری موضوع شناخته شده ای است, اما یکی از مهمترین نمادهای این چالش در جریان مقابله منصور و محمد بن عبداله, یعنی ابعاد مختلف دستگیری حسنیان در زندان هاشمیه, نیازمند بررسی های دقیقتری است. این مقاله بر آن است تا با رویکردی توصیفی – تحلیلی و با واکاوی روایات, ابتدا به چرایی زندانی شدن حسنیان پرداخته, سپس با توجه به اختلافی که در تعداد و مصادیق حسنیان محبوس شده وجود دارد, با بازکاوی این موضوع, گزارشی دقیقتر از حسنیان زندانی شده ارایه دهد.نتایج این بررسی نشان می دهد که ناامیدی منصور از دستیابی به محمد و ابراهیم, فرزندان عبداله محض و نومیدی از بیعت این دو تن, خلیفه عباسی را وادار به نوعی گروگان گیری کرد تا ضمن وارد ساختن فشار روانی اقدامی هیجانی و بی برنامه را بر آنان تحمیل کند. این اقدام همچنین حذف حامیان اصلی حرکت محمد را به دنبال داشت, به طوری که نه تن از زندانیان در دوران حبس جان باختند.
استنادها
کلیدواژه
سادات حسنی , منصور عباسی , عبداله محض , محمد بن عبداله , زندان هاشمیه , جنبش های شیعی