چکیده:
مجموعه صفات نفسانی و آداب رفتار، و مقرراتی که تنظیم کننده رابطه بنده باخداست، اخلاق بندگی می‌باشد، که هم فضائل و هم رذائل را دربر می‌گیرد. اخلاق بندگی دارای اصولی بنیادی است، که اگر رابطه انسان با خدا، بر جهات ارزشی و مثبت آن استوار باشد، فضیلت محسوب شده، موجب سعادت و کمال وی است، و اگر بر ابعاد منفی آن؛ یعنی پایه‌های ضد ارزشی استقرار یابد، رذیلت به شمار آمده، موجب انحطاط و سقوط وی خواهد شد. در مقاله حاضر، اساسی‌ترین زیرساخت‌های اخلاق بندگی، در دو بخش ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها، بررسی گردیده و با استناد به روایات اصول کافی نشان داده شده است که دستیابی به خوشبختی واقعی، تنها از راه رسیدن به خدا و برقراری ارتباط مبتنی بر پایه‌های اصولی معرفی‌شده در روایات اسلامی امکان‌پذیر است
بانک اطلاعات: