چکیده:
عثمان بن حنیف ازجمله اصحاب پیامبر اکرم (ص) است که دو روایت با موضوع توسل را نقل نموده است. این دو روایت از جهت رجالی خالی از اشکال است. از جهت درایی و دلالی نیز بر جواز و وقوع سه نوع توسل دلالت میکند: توسل به دعای پیامبر اکرم (ص) در زمان حیات و پس از حیات حضرتش؛ توسل به ذات پیامبر اکرم (ص) در زمان حیات و پس از حیات آن حضرت و توسل به جاه و مقام پیامبر اکرم (ص) در زمان حیات و پس از حیات ایشان. وهابیان در میان موارد مذکور تنها توسل به دعای آن حضرت در زمان حیات ایشان را جایز دانسته، سایر موارد را نامشروع و بدعت میدانند. بر این اساس آن‌ها تلاش کردهاند با طرح شبهات رجالی و دلالی درباره این دو روایت، آن‌ها مخدوش نموده و راه استفاده را بر مخالفان عقیده خود ببندند. مقاله حاضر درصدد است با نقد و بررسی این شبهات، صحت سند و دلالت این هر دو روایت را اثبات نماید.
بانک اطلاعات: