چكيده:
در نصوص روايى و فتوايى آمده است كه پرداخت خمس پس از كم كردن «مؤونه» از در آمد مكلف، واجب است. مؤونه در روايات باب خمس دو مصداق دارد، نخست مؤونه شخص و عيال او، و دوم مؤونه صيغه (شغل و كار). با مراجعه با موارد ديگر استعمال كلمه ضميمه، در روايات و توضيحات اهل لغت و فقيهان پيرامون آن، در مى‌يابيم كه مؤونه شامل تمامى هزينه‌هاى عرفى مورد نياز انسان در زندگى شخصى، خانوادگى و شغلى اوست و شامل هزينه‌هاى افزون بر شأن مكلف نمى‌شود و بنابر قول صحيح، شامل سرمايه و ابزار كسب كه مورد نياز است نيز مى‌گردد، هر چند پيرامون شمول مؤونه نسبت به موارد اخير، سه قول ديگر نيز ميان فقها وجود دارد.
کلیدواژه ها: موونه ضیعه – خمس غلات – سرمایه – روایات خمس