چکیده
نگرش محوری امت اسلام به حضرت محمد «صلی الله علیه و آله» از همان صدر اسلام، از سوی عواملی تهدید می شد. امیر مؤمنان «علیه السلام» بر پایه باور به نقش بی بدیل پیامبر «صلی الله علیه و آله» در هدایت و حفظ وحدت امت اسلام، در جهت تثبیت محوریت ایشان مجاهدتی پیگیر داشت. این مجاهدت در روش های «ارتقای شناخت همگان از پیامبر «صلی الله علیه و آله»»، «تعمیق پیوند همگان با پیامبر «صلی الله علیه و آله»»، «استناد به سخن و روش پیامبر «صلی الله علیه و آله»» و «پاسداشت حرمت مُنتسَبان به پیامبر «صلی الله علیه و آله»» تجلی می یافت. ایشان بعثت آن حضرت را نجات دهنده و روش ایشان را روشن و استوار می دانست و مسلمانان را به تأسی از ایشان فرامی خواند. عوامل تهدیدکننده محوریت پیامبر «صلی الله علیه و آله» در جامعه اسلامی دو پیامد مهم داشت: رواج برخی بدعت ها و پیدایش برخی برداشت های نادرست درباره پیامبر «صلی الله علیه و آله». در برابر، مجاهدت امیر مؤمنان و دیگر ائمه «علیهم السلام» به احیای شماری از سنت های پیامبر «صلی الله علیه و آله» و مهم تر از همه، به زنده نگه داشتن نام پیامبر «صلی الله علیه و آله» و حفظ و تثبیت محوریت آن حضرت در جامعه اسلامی انجامید.
کلیدواژه ها: رسول خدا(ص)، امیرمؤمنان علی(ع)، محوریت، جامعه اسلامی، رسالت، سنت، بدعت.