چکیده:
هدف: سؤال اساسی این است که شادی و نشاط جایز از منظر قرآن کریم و روایات چیست و چگونه می‌توان با تکیه به این دو منبع گران‌سنگ و عظیم، شاد زیست؟ روش: روش کار تحلیلی، توصیفی و مراجعه به آیات و روایات مرتبط با شادی و نشاط است یافته‌ها: در احادیث، چهره گشاده و تبسم بر لب داشتن، استعمال بوی خوش، وفاداری، رعایت حق‌الناس، رفع گرفتاری‌های دیگران، دیدار نمودن یکدیگر و…موجب شادی و انبساط خاطر انسان شمرده‌شده است. نتیجه‌گیری: نتیجه آن‌که برای رسیدن به شادی و درنهایت به آرامش واقعی، باید به بزرگ‌ترین منبع آرامش، «خدا» مرتبط شد. بنابراین با: نیایش، دعا، نماز، توکل بر او، تشکر از او، خدمت به خلق او، توبه و…. می‌توان احساس عزت، لذت و شادی و آرامش نمود. مسافرت نمودن، ورزش کردن، ولیمه دادن، غسل کردن و…. نیز باعث شادی و نشاط می‌شوند.