چکیده علما، اندیشمندان و بزرگان امامی مذهبی از ابتدای امر غیبت تاکنون، با روشهای مختلف به رفع شبهات و تثبیت نظریهی وجود و غیبت امام عصر(عج) پرداختهاند. در این میان چهار اثر الغیبه نعمانی، کمالالدین صدوق، ارشاد مفید و الغیبه طوسی که در اولین سدهی پس از آغاز غیبت کبری، به رشتهی تحریر درآمدهاند، در تثبیت این نظریه نقش بسزایی داشتهاند. در پژوهش حاضر چگونگی کوشش برای تبدیل نظریهی وجود و غیبت امام زمان(عج)، به تصوری اجتماعی با تکیه بر منابع یاد شده و با استفاده از رویکرد نظریهی تحلیل گفتمان و اصطلاحات تخصصی نظریهی گفتمان لاکلا و موفه مورد…