متن ((نیایش)) پروبال گشودن ازگوشه تنهایى تا اوج با خدا بودن و جامى است زلال از معنویت ناب در کام عطشناک زندگى. نیایش بارقه امیدى در فضاى غبارآلود زمانه, فریاد روح مهجور در هنگامه غفلت و بى خبرى خلق, نسیمى فرحناک و برخاسته از باغستان هاى بهشت و شمیمى است از رحمت پروردگار. جایگاه نیایش نیایش انسان را به شناخت پروردگار که برترین سرمایه انسان و هدف آفرینش انسان است, دعوت مى کند و سبب مى شود که انسان نیایشگر خود را نیازمند پروردگار ببیند, در برابر او خضوع کند, از مرکب غرور و تکبر ـ که سرچشمه تمامى بدبختى…
