چکیده: از نظر عرفانی حضرت رضا (ع) دارای بالاترین مقامات عرفانی میباشد. ایشان تجلی توحید ذاتی، صفاتی و افعالی و سرسلسله توحید خاصی هستند. زهد خاص الخاص را داشتند و نسبت به دنیا زاهد و بیرغبت بودند. آن حضرت خوف و ترس را یکی از شاخصههای مؤمن میدانستند. بر این عقیده بودند، بنده باید جز از گناهانش از کسی نترسد، و جز از خدایش از کسی واهمه نکند، و مؤمن همیشه باید ترسان و امیدوار باشد. حضرت رضا (ع) مظهر و جلوهی شکر الهی بودند و سجدههای طولانی آن حضرت نشانگر این است که ایشان تشنه وصال معبود میباشند؛ و…