چکیده:
زندگي دنيا و همه امکانات آن از مدت عمر آدمی، مواهب و نعمات خدادادي، نيرو و فکر و ابزارها و تعليمات و تجربه‌هایی که در اختیار آدمي قرارگرفته است، مزرعه‌ای است براي آخرت و تجارت گاهي است که در صورت معامله صحيح حداقل سود آن دست‌یابی به نعيم جاودانه بهشت می‌باشد. به راین اساس آيات وحياني قرآن کريم و تعليمات قرآني، مردم را به معرفت يابي هوشيارانه و عاقبت انديشانه نسبت به دنيا و آنچه در آن است دعوت نموده تا با چنين آگاهي و شناختي زندگي خود را وسیله‌ی فراهم ساختن کمالاتي سازد که از او خواسته‌شده و به خير و سعادتي جاودانه رهنمود کند که براي او فراهم‌شده است و ازآنچه مایه‌ی بدبختي و بدعاقبتی و سقوط به اسفل‌السافلین است دوري گزيده و نجات يابد. قرآن کريم دو نوع فرهنگ وزندگی را پيش روي مخاطبان خود ترسيم نموده است. قرآن کريم، اين دوزندگی را در برابر بشريت در پرده‌هایی زنده چنان مصور می‌سازد که سراسر جان آدمي را تحت تأثير قرار می‌دهد و همه‌ی قلب را مجذوب حقايق آن می‌سازد. در اين مقاله نشانه‌هایی از زندگي تکاثري همچون لهو و لعب، فخرفروشی به يکديگر و نازيدن به فزوني اموال و ساير چیزهایی که سبب‌ساز تفاخر است مطرح گرديده و چند گزاره اخلاقي از زندگي و فرهنگ تکاثري موردبررسی قرارگرفته است
بانک اطلاعات: