چکیده
آیات الاحکام از دیرباز تاکنون در فرآیند استنباط، موردتوجه فقیهان اسلامی بوده لیکن غالباً به دلیل حاکمیت گفتمان فقهی بر این دسته از آیات، ابعاد کلامی آن در حوزه امامت پژوهی به‌ندرت مورد توجه بوده است. این درحالی است که افزون بر ابعاد فقهی، اشارات ارزشمندی نیز به موضوع امامت دارد. پیشینه این‌گونه از خوانش کلامی را در روایات فقهی‌ـ کلامی اهل‌بیت (ع) در حوزه آیات احکام می توان جست. لذا نظر به خلأ امامت پژوهی در زمینه آیات الاحکام و میان‌رشته‌ای بودن آن در عرصه های بنیادین حدیث، فقه، کلام و تفسیر و نیز بهره‌گیری از این‌گونه استنباط در حوزه مباحث کلامی امامت از ناحیه اهل‌بیت (ع)، در این نوشتار تلاشی صورت گرفته است تا بر پایه روش توصیفی‌ـ تحلیلی در میراث روایی و فقهی امامیه، نقش آیات الاحکام در احتجاجات اهل‌بیت (ع) در زمینه امامت را مورد بررسی و تبیین قرار دهد.
بررسی ها نشان می دهد که بنوّت اهل‌بیت نسبت به رسول خدا، ولایت، امامت و زعامت اهل‌بیت (ع)، نصب و تعیین الهی امام، عنصر نص و وصایت، عصمت، نقش عنصر وراثت در زمینه امامت و جریان امامت در ذریه امام حسین (ع) از مهم‌ترین رهیافت های کلامی اهل‌بیت در استناد به آیات الاحکام است.
کلیدواژه ها: آیات الاحکام؛ تفسیر کلامی؛ استنباط فقهی‌ـ کلامی؛ امامت؛ ولایت؛ عصمت.