چکیده:
به‌کارگیری استعاره و کنایه همواره از ارزشمندترین هنرنمایی‌های ادبی و وسیله‌ای مناسب برای محک زدن قدرت سخن‌سرایی شاعران بوده است. سید حمیری به‌عنوان یکی از شاعران بزرگ شیعه که شعر خود را وقف دفاع از اهل‌بیت (ع) نموده است، از تصاویر بلاغی با موفقیت بهره برده است. مجموعه استعارات قابل‌توجه در شعر سید حمیری در عین سادگی و بی‌تکلفی، سیمای هنری موجهی را برای شعر او رقم میزند و نمونه بی‌عیب و نقصی از یک شعر ساده و خلوت دینی است. بیشترین صور خیالی که در شعر او با تنوع معانی و تصویرگری بسیار بالا به چشم می‌خورد، کنایه است. کنایات شعر او پیش از آن‌که تصویرگر و دارای فضاسازی باشد، بیانگر و تقریری است. شاعر از آوردن استعارات و کنایات هیچ‌گاه به دنبال پیچاندن سخن و سردرگم کردن مخاطب نیست، بلکه آرمان شعر او همان بسط معانی، اغراض و تصاویر شعر دینی است که در این‌باره در به‌کارگیری کنایات و استعارات موفق بوده است. شعر و تصاویر شعری او از سویی آیینه تمام‌نمای سیمای درخشان اهل‌بیت و از سوی دیگر بیانگر چهره کریه و نازیبای دشمنان ایشان است تا مردم بتوانند از سرچشمه فضائل و احادیث و اخبار ائمه معصوم (ع) سیراب شوند.