چکیده:
امید در قرآن و روایات، حالتی نفسانی است كه فرد امیدوار را به تلاش جدی وادارد. امید در زندگی دنیوی و اخروی نقش‌های شگرفی دارد. در قرآن و روایات نیز فرد با امید به نصرت الهی، به آرامش در زندگی و تربیت خود دست مییابد. در این نوشتار به روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از آیات و روایات، ضمن بیان مفهوم شناسی از امید و شناسایی انواع آن، با توجه به شاخصه‌های امید و جایگاه آن در تربیت به تحلیل تربیتی امید در قرآن و روایات پرداخته شده است. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است كه در قرآن دو نوع امید شامل امید صادق و كاذب به كار رفته است. امید آثاری در تعلیم و تربیت و زندگی فردی و اجتماعی و در مفهوم بهتر در حوزه‌های ارتباط با خود، دیگران و جهان بجا میگذارد كه از جمله میتوان به مواردی همچون فعالیت هدفمند، معرفی الگو، آرامش و آینده نگری اشاره كرد.
کلیدواژگان: امید، تعلیم و تربیت، قرآن، روایات