چکیده:
زینب كبری (س) در حوادث جان‌گداز كربلا، به مقام انسان كاملی می‌رسد كه شهادت برادر بزرگوار و دیگر یاران را «زیبا» می‌خواند. ایشان حقیقت دین را شناخت اسمای حُسنای خداوند برای سلوك و وصال جمال مطلق الهی در واقعه كربلا می‌داند. در مقاله حاضر سعی شده است جایگاه و شخصیت حضرت زینب (س) بر اساس آموزه‌های اسلامی و تعالیم قرآن، همچنین شناخت تفكر روشنگرانه ایشان با توجه به جمله حكیمانه «ما رایتُ الا جمیلاً» بیان گردد. آنچه بیش از همه حائز اهمیت است علاوه بر ویژگی‌های شخصیتی ایشان، نگرش عمیق بانو درباره واقعه كربلا، به‌ویژه عاشورا و تبیین ماهیت موضوعاتی چون فتوت، نور و شهادت، حُسن، جایگاه عاشق و تجلی عشق در خطابه این بانوی گران‌قدر است. شیوه پژوهش، تحلیلی و تطبیقی می‌باشد و منابع به‌صورت کتابخانه‌ای و با استفاده از دیدگاه متفكران دینی و از منظر هنر اسلامی گردآوری شده است.
بانک اطلاعات: