حارث بن عبدالله اعور همدانی، یار وفادار امیرالمؤمنین (علیه السلام) و یكی از چشمه های سرشار از علم و معرفت و ایمان و اخلاص و محبت اهل بیت، كسی كه از دروازه شهر علم وارد شد و همواره از امام و مولای خود، دانش فرا گرفت. حارث همدانی از قبیله «هَمْدان» كه یكی از بهترین قبائل یمن بود و تمام افراد آن قبیله، معروف بودند به تشیع و ولای علی (علیه السلام) و آن قدر به جانشین بر حق پیامبر اسلام، مولای متقیان (صلوات الله علیه) عشق می ورزیدند كه از آن حضرت بیت شعری نقل شده است در مدح این قوم و «سمعانی» در كتاب النساب خود آن را آورده است:
فلو كنت بوّاباً علی باب جنّة
لقلت لهمدان ادخلی بسلامٍ
من اگر دربان یكی از درهای بهشت بودم، همانا به قبیله همدان می گفتم: با سلام و تحیات وارد بهشت شوید. خوشا به حال حارث اعور و قبیله اش كه این چنین به اهل بیت عشق ورزیدند و متقابلا علی (علیه السلام) درباره آنان چنان جمله ای گفت، طبق نقل یاد شده.