چکیده
تمامی ادیان و مذاهب بزرگ درباره صلح به تأمل و به عرضه آموزه پرداختهاند. در این زمینه، اسلام نیز آموزهها و ایدههایی دارد اما صورتبندی گفتمانی جامع از آن، به میان نیامده است. از اینرو، تولید آثار نظری آکادمیک در این عرصه، مورد توجه جدی صورت نگرفته است. پرسش این است: گفتمان اسلامی در ایران پیرامون مفهوم صلح در عرصه روابط بینالملل چگونه مفهومسازی کرده و چه آموزههایی دارد؟ (سؤال) گمان این است که گفتمان اسلامی، با استناد به مبانی مورد نظر خود، انگارههای سلبی و ایجابی را در زمینه مفهوم صلح ایجاد کرده که هدف اصلی آن تحقق صلح پایدار به مرکزیت توحید و امت است. (فرضیه) نوشتار حاضر، در واقع، به دنبال تبیین، تدوین، استنباط و، در نهایت، ارائه تئوریک بخشی از این آموزهها در یک حوزه مفهومی معین در عرصه روابط بینالملل است. (هدف) نگارندگان درصددند تا، با توجه به روش تحلیل و چارچوب نظری گفتمان، دیدگاه گفتمان مسلط در جمهوری اسلامی ایران در قبال مفهوم و متغیر کلیدی صلح، آن را در عرصه روابط بینالملل را بررسی کنند. (روش) عرضه مفهومی جدید از صلح در قالب گفتمان اسلام سیاسی – فقاهتی مبتنی بر دو پایه عدالت و معنویت که به صلحی پایدار جهانی میانجامد از نتایج این مقاله است.(یافته)
کلیدواژهها: صلح؛ جنگ؛ تحلیل گفتمان؛ اسلام؛ روابط بینالملل