چکیده:
امید از جمله موضوعاتی است كه همواره مورد توجه ادیان و مذاهب اخلاق محور، بوده است. در آموزه های قرآن و روایات، ابعاد مختلف این مسئله با واژگانی چون، رجا، امل، تمنی و طمع، مورد بررسی قرار گرفته است. امید به معنای داشتن انتظار مثبت برای رسیدن به هدف و دارای حداقل چهار مولفه اصلی: اهداف، باور به اسباب و علل، توكل به خدا و تلاش است. مهم ترین یافته های مقاله حاضر آن است كه در آیات قرآن هدف، دستیابی به قرب الهی و مقام خلافت الهی است و تهذیب نفس، افزایش شوق و محبت به خدا و اصلاح و تربیت و صدور اعمال نیك از پیامدهای امید، در آموزه های اسلامی و آیات قرآن دانسته می شود. انسانی كه از فقدان معنا در زندگی رنج می برد و امور زندگی مادی او را ارضا نمی كند، فقط اعتقاد به مبدا هستی و امید به رحمت بی انتهای او و لقای پروردگار، روزنه ای در دل او می افكند كه تسلی بخش روح خسته و آزرده او می گردد و هیچ گاه در فراز و فرودهای زندگی احساس تنهایی نمی كند.
کلیدواژگان: آیات امیدبخش، مولفه های امید، آثار امید