چکیده:
شكرگزاری در برابر بركات و نعمت های مستمر و مداوم الهی، ضرورت و حداقل شرط بندگی الهی است. ما انسان ها در برابر بسیاری از نعمت های الهی ناسپاسیم و حتی به بسیاری از این نعمت های الهی توجه نداریم. اگر اندكی تامل كنیم و نیك بنگریم، در برابر نعمت های بیكران الهی ناتوان از شكرگزاری هستیم. اشكال ما این است كه با بهره مندی از هر نعمتی، از سایر نعمت های الهی غافل می شویم. شایسته است با تمرین و آموزش های دینی و معنوی درصدد اصلاح این نقیصه برآییم. از سوی دیگر، اغلب شكرگزاری ما از نعمت های مادی الهی است و غالبا از وجود نعمت های معنوی غافلیم و هرگز توان شكرگزاری در برابر آنها را نداریم. این نوشتار به تفصیل به این موضوع می پردازد.
کلیدواژگان: شكرگزاری، نعمت های مادی، نعمت های معنوی، ریزش نعمت ها، نعمت های الهی