چکیده:
عبدالله بن ابی یعفور از شمار اندک اندیشمندانی بود که همواره موردتکریم امام باقر و امام صادق (ع) بودند. با این همه، اما ابعاد فکری و کلامی او چنان که باید و شاید مورد تحقیق قرار نگرفته است. گستره شناخت امروزی ما از او به تبحر وی در دانش قرائت قرآن، فقه و وارستگی اخلاقی محدود و خلاصه شده است. حال آنکه تلاشهای اعتقادی او در تبیین معارف اهلبیت (ع) چشمگیر بوده و بُعد کلامی او را آشکار میکند. این نوشتار با نگاهی به تاریخ تفکر امامیه و بازنمود فعالیتهای اعتقادی عبدالله بن ابی یعفور در پی آن است تا نشان دهد که وی نهتنها محدثی بزرگ بلکه متکلمی برجسته است که به ترویج اندیشه امامیه در حوزههای مختلفی چون امامت اهتمام داشته و البته در شیوه و روش با متکلمان نظریهپردازی چون هشام بن حکم متمایز و متفاوت دارد.