این مقاله به بررسی مفهوم، اقسام و قلمرو «عقد شرکت» در حقوق مدنی ایران می‌پردازد. نویسنده با تفکیک دقیق مفاهیمی مانند «اجتماع ساده حقوق»، «اختلاط ساده اموال» و «اشاعه»، تأکید می‌کند که تنها اجتماع حقوق مالکان متعدد در یک شیء واحد به نحوی که حق هر یک در تمام اجزای آن ساری و جاری باشد، «اشاعه» محقق می‌شود که از مصادیق بارز آن، ترکه متوفی و مشاعات آپارتمان است.
مقاله سپس به تحلیل «عقد شرکت» به عنوان یک عقد مستقل می‌پردازد و با اشاره به دیدگاه‌های فقهی و حقوقی، ویژگی‌های آن را برمی‌شمارد: عقدی معوض، تملیکی، رضایی و مستمر که به خودی خود باعث ایجاد اشاعه در آورده‌ها و سود و زیان می‌شود. در پایان، قلمرو محدود این عقد در کنار نهادهای مشابه مانند شرکت‌های تجارت، مضاربه، مزارعه و مساقات تبیین شده و موارد کاربرد آن در خارج از چارچوب‌های قانونی خاص مشخص می‌گردد.