چکیده:
پژوهش حاضر، تدبر و تأملی در معنی و مفهوم واژه «خشیت» در قرآن کریم است که یکی از پایه‌ای‌ترین مفاهیم سیر و سلوک و بندگی حق، شناخته می‌شود. این نوشته بر آن است تا این موضوع را در کلام حق و تبلور آن را در کلام معصومین بکاود و راه‌های رسیدن به خشیت واقعی را بررسی کند، تا آنچه که بنده، خداوند را از او دور می‌سازد و مانع از رسیدن انسان به خشیت و خوف حقیقی می‌شود، مورد بحث قرار دهد و نتیجه این تحقیق و بحث راهنمایی باشد که بندگان خداوند را به‌سوی این نعمت بی‌منت رهنمون شود و آنان را آگاه سازد که خشیت حالتی درونی و قلبی است که در مقابل جلال و جبروت خداوند به انسان دست می‌دهد و حالتی است که با شرم و حیا و تعظیم و خشوع بر آستان حق همراه است و این نکته را یادآور شود که خشیت، خوف ساده نیست بلکه با تکریم همراه است و لازمه رسیدن به آن صفای درونی و خلوص قلبی است. در این پژوهش علاوه بر بیان ارتباط «خشیت» با «تسبیح»، اشاره‌ای کوتاه به مترادفات «خشیت» خواهد شد، تا تدبر درآیات قرآن را بر ما جدی‌تر سازد که هر واژه‌ای در کلام حق ازنظر بلاغی جایگاه ویژه‌ای دارد و هیچ تکراری از این جهت دیده نمی‌شود؛ بلکه هر واژه‌ای به‌مقتضای کاربرد دارای معنا و مفهومی ویژه است.