مقایسه دنیا از منظر علی (ع) در نهج البلاغه و دیدگاه مولانا در مثنوی

چکیده:
بی‌تردید جهان و آنچه در آن است برای وصول به کمال بنا شده است؛ بنابراین، بهره‌برداری از دنیا اگر در مسیر کمال باشد، مقدمه کمال نیز محسوب می‌شود. در نظرگاه حضرت علی، (ع)، دنیا، آن زمان مذموم است که به هوس‌های زودگذر آن دل‌بسته شود و متعلقات آن در راه رضای حق‌تعالی مورد استفاده قرار نگیرد. از نظر مولوی دنیا همچون زن جادوگری است که سحر و جادویش باعث فریب آدمیان می‌شود. زندان است و انسان‌ها زندانیان گرفتار در این زندان؛ صحرای خشک و لم‌یزرعی است و انسان‌ها همچون قوم بنی‌اسرائیل گرفتار در این صحرا. جوینده دنیا دچار شقاوت است و جوینده آخرت دارنده سعادت.