چكيده:
احاديث معصومان «عليهم السلام» در تفسير قرآن، نقش و جايگاهى مهمّ دارند. كليات آن در برخى از آيات و احاديث بيان شده است. امّا مؤلف در اين مقاله، سه كاربرد ويژه حديث در تفسير قرآن را تبيين می كند :
اول – استخراج اصول و قواعدِ روش شناختىِ تفسير (ويژگى‌هاى مهم قرآن مانند: هدايت، جامعيت، هماهنگى درونى، ذو وجوه بودن، جارى بودن در طول زمان، عاّم و خاصّ، محكم و متشابه، نهى از تفسير به رأى و…) دوم – تعيين و تكوين مبانى تفسيرى، يعنى اينكه مفسّر، كليات نظام انديشه دينى خود را از قرآن و سنت بگيرد، سپس به تفسير قرآن بپردازد. سوم – حديث در نقش منبع تفسير (شأن نزول، بيان مصداق، رفع تعارض ظاهرى آيات، تقييد مطلق، تبيين مجمل، تخصيص عام، بيان تأويل، تفسير آيات متشابه، تفسير موضوعى، تفسير واژگانى و…)