چکیده
این مقاله به قصد توضیح شناخت خداوند از طریق آیههای او و تحلیل ماهیت این نوع شناخت نگاشته شده است. نویسنده با بررسی چهار تفسیر برای شناخت آیهای (علمی، فلسفی، تعبیر دینی، تذکر) نتیجه میگیرد که دو تفسیر شناخت آیهای را در قالب استدلال گنجانده و دو تفسیر دیگر ماهیت شناخت آیهای را غیراستدلالی میداند.
نویسنده در پایان مقاله سه تفسیر از شناخت آیهای را قابل جمع میداند و تعدد این تفسیرها را برحسب تنوع ساحت‌های وجودی خود انسان موجه و تفسیر جان هیک از شناخت آیهای (تعبیر دینی) را نادرست میداند.
قرآن کریم در آیات فراوانی آدمی را به توجه به خلقت آسمان و زمین و حیوانات و خلقت انسان فرا میخواند:
«افلم ینظروا الی السماء فوقهم کیف بنیناها و زیناها»
«فانظر الی آثار رحمةالله کیف یحیی الارض بعد موتها»
«فلینظر الانسان مما خلق. خلق من ماء دافق…»
و از سوی دیگر تمام این مخلوقات از نظر قرآن آیات الهی هستند:
«کذلک یحیی الله الموتی و یریکم آیاته»
«و من آیاته ان خلقکم من تراب ثم اذا انتم بشر تنتشرون»
«و من آیاته ان یرسل الریاح مبشرات».
بانک اطلاعات: