چکیده:
استخاره، اصطلاحی خاص و منطبق بر عملی متعارف در جامعه مذهبی است که رواج گستردهای یافته است. این نوشته در پی آن است تا مستندات آن را در حدیث، گستردهترین منبع در حوزه معارف دین، استخراج كرده، صحت و سقم آن را بررسی و خطا در تطبیق این اصطلاح را روشن نماید. علاوه، رابطه استخاره و قضا و قدر الهی بحث شده است. در این زمینه، به دو گروه كلی از احادیث برمیخوریم. گروهی كه مضمون آنها خواندن دو ركعت نماز و دعایی خاص در واگذار كردن كار به خدا است، علاوه بر آنکه مفاهیمی عالی همچون توكّل و رضا را در بردارد، از تعداد به نسبت زیادی برخوردار است و در بین آنها روایاتی با سند صحیح و موثّق موجود است. و گروه دوم كه مضمون آنها استخاره با قرآن است، تعداد آنها كمتر و از جهت سندی ضعیف هستند. همچنین در این نوشتار، به گروه دیگری از احادیث با این مضمون كه خیر واقعی انسان در چیست، اشاره شده است.
