چکیده
آیات تطهیر، ولایت، اولی الأمر، تبلیغ و آیات مشهور دیگر از دیرباز بخشی از مشهورترین استنادهای کلامی امامیه بوده است. آیات قصص کمتر مورد توجه مفسران و متکلمان امامی قرار گرفته است، در حالی که ائمه اطهار (علیهما السلام) در تبیین و دفاع از آموزه امامت عنایت بسیاری به قصص قرآن داشته‌اند. در این نوشتار تلاش شده با تکیه بر روایات امام رضا (علیها السلام) در مصادر روایی متقدم، به منظور بازسازی الگوی استنباط و استناد کلامی و دستیابی به شیوههای پاسخگویی به شبهات کلامی در حوزه امامت، استنادهای تفسیری ـ کلامی امام به آیات قصص در حوزه امامت بررسی و تبیین شود. استناد امام رضا (علیها السلام) به اینگونه از آیات را می‌توان یک رویکرد مهم در تفسیر کلامی دانست در حالیکه در فضای علمی اهل سنت، گفتمان اسرائیلیات در تفسیر قصص قرآن حاکمیت دارد. بررسی‌ها نشان مى دهد عصمت امام، جریان امامت در ذریه ابراهیم (علیها السلام) علم لدنّی امام، دیدن و نشناختن امام، پذیرش ولایتعهدی و تفاوت معنی آل و امت، مهمترین مباحث کلامی حضرت در استناد به قصص قرآن است. سویه تأویلی حضرت رضا (علیها السلام) به آیات قصص، یکی دیگر از مباحثی است که در این نوشتار به آن پرداخته شده است.
کلیدواژه‌ها: امام رضا (علیها السلام)؛ قصص قرآن؛ استنادهای کلامی؛ تفسیر کلامی؛ عصمت