چکیده:
این مقاله به بررسی مفهوم «افساد فی الارض» از منظر قرآن، روایات و عقل می‌پردازد. نویسنده با استناد به آیات و نظرات فقها استدلال می‌کند که «افساد» به خودی خود موضوع مجازات نیست، بلکه این عناوین جزایی خاص (مانند محاربه، سرقت، زنا) هستند که مجازات دارند. بنابراین، هر فرد مفسدی را نمی‌توان تحت عنوان کلی «مفسد فی الارض» مجازات کرد.
نویسنده به طور خاص تأکید می‌کند که «مفسد فی الارض» با «محارب» متفاوت است و تنها محارب مسلح که امنیت عمومی را مختل می‌کند، مشمول مجازات‌های شدید چهارگانه (مانند اعدام) می‌شود. برای دیگر مفسدان، مجازات‌های تعزیری و اصلاحی در نظر گرفته می‌شود و اسلام بر پیشگیری و اصلاح مجرم به جای توسل به مجازات‌های حداکثری تأکید دارد.