چکیده:
معرفی چگونگیِ آفرینش جسمانی انسان و نیز نحوه وجود او در دوران پس از مرگ در آموزه‌های دینی، هماره از موضوعاتِ موردِ توجه و بحث انگیزِ دینداران و علاقه‌مندانِ این مباحث بوده است. بر اساس تعالیم صریح متون وحیانی اسلام (قرآن و احادیث معصومان) خداوند، خلقت جسم بشر (حضرت آدم و نسل‌های پس از وی تا قیامت) را پیش از آفریدن اندام و اعضای آنان، با خلق وجودی بذر مانند به نام بدن ذرّه‌ای از خاک برای یکایک آنها آغاز کرده است که پس از طی مراحلی خاص به پیکره حضرت آدم و نطفه و جنین و بدن انسان‌های نسل وی (بدن مادری) تبدیل می‌شود. اما افزون بر این دو بدنِ خاکی، انسان بدن سومی نیز به نام بدن مثالی دارد که از ماده‌ای بسیار لطیف، و به تعبیری از وجودی انرژیک، آفریده شده است که در شرایط معمول، قابل احساس و مشاهده نیست. بدین ترتیب، انسان در زندگی دنیایی دارای سه بدن است. اما پس از مرگ، بدن مادری می‌پوسد و تجزیه می‌شود، ولی بدن ذرّه‌ای در خاک باقی می‌ماند و روح انسان، تنها با بدن مثالی، عالم برزخ را سپری می‌کند و سپس در قیامت از همان بدن ذرّه‌ای، دو باره بدنی خاکی برای هر فرد خلق می‌شود و با تعلق روح به آن زنده و در صحنه قیامت حاضر می‌شود.
کلید واژه‌ها: انسان، بدن مثالی، بدن ذرّه‌ای، عالم ذرّ، برزخ، قیامت.