چکیده :
ارتباطات انسانی در قرآن بر مبنای دو بافت تاثیرگذار شخصی و موقعیتی شکل می گیرند. میزان تاثیر این دو بافت نیز بسته به عناصر و اجزای ارتباط است. از این رو در برخی از ارتباط ها، بافت شخصی و در برخی دیگر بافت موقعیتی اهمیت بیشتری می یابند. بهره گیری از بافت های موقعیتی و شخصی نیز به هدف شکل گیری ارتباطی موفق است که در آن انتقال پیام از سوی فرستنده به شکلی صحیح و کامل انجام می پذیرد و بیشترین اثر را در مخاطب بر جای می گذارد. این مقاله با بهره گیری از آراء روانشناسان اجتماعی در زمینه ارتباط به تبیین خصوصیات انسانی و عوامل موقعیتی – وضعیتی موثر در ارتباطات میان فردی قرآنی، می پردازد.
کلیدواژه‌ها: قرآن، بافت موقعیتی، بافت شخصی، بافت‌های تاثیرگذار در قرآن، ارتباط میان فردی در قرآن