چکیده:
این مقاله به تحلیل خطابه تاریخی حضرت زینب(س) در شهر کوفه پس از واقعه عاشورا می‌پردازد. نویسنده با بررسی فضای سیاسی، اجتماعی و روانی حاکم بر کوفیان، علل رفتارهای دوگانه و بی‌ثباتی آنان را در قبال اهل بیت(ع) تحلیل می‌کند و دو ویژگی اصلی کوفیان را «سطحی‌نگری در شناخت دین» و «سطحی‌نگری در شناخت دشمن» معرفی می‌نماید. همچنین شرایط دشوار روحی و جسمی حضرت زینب(س) در هنگام ایراد خطبه — از جمله اسارت، مشاهده سرهای بریده شهدا، و فشارهای روانی — به عنوان بستری برای درک عظمت این سخنرانی بررسی شده است.
خطبه زینب کبری(س) با بهره‌گیری از آیات قرآن، تمثیل‌های کوبنده و بیان هویت واقعی کوفیان، نه تنها افکار عمومی را بیدار کرد، بلکه نشان داد که چگونه ایمان و استواری می‌تواند در سخت‌ترین شرایط، پیام حق را به گوش جهانیان برساند. این خطبه به مثابه درس بزرگی در مقاومت، بصیرت و افشای چهره نفاق است و تأثیر عمیقی بر مردم کوفه گذاشت تا جایی که بسیاری از شناخت حقیقت پشیمان شده و به گریه افتادند.