چکیده:
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی رابطۀ بین نگرش به عدالت اجتماعی و محیط آموزشی در بین حوزویان و دانشگاهیان شهر قم بود که با بررسی رابطۀ متغیرهای زیر مجموعۀ نگرش به عدالت اجتماعی، با محیط آموزشی و بررسی تفاوت نگرش به عدالت اجتماعی در بین افراد تحصیل کردۀ حوزوی و دانشگاهی صورت گرفت.
روش: این تحقیق با استفاده از روش پیمایش انجام شده و واحد تحلیل در آن فرد است. جامعۀ آماری تحقیق را کلیۀ افراد شاغل به تحصیل در دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیۀ شهر قم تشکیل می دهد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 800 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیده‌اند. برای انتخاب نمونه‌ها نیز از کلیۀ دانشگاه‌ها و حوزه‌های شهر قم متناسب با حجم آنها به صورت تصادفی، فرد نمونه انتخاب و با استفاده از ابزار پرسشنامه و به شیوۀ مصاحبه اطلاعات مورد نظر گردآوری شده است.
یافته ها: بررسی و تحلیل متغیرهای نگرش به عدالت اجتماعی و فرضیات تحقیق بیانگر این مطلب است که تفاوت معناداری بین احساس عدالت در بین حوزویان و دانشگاهیان وجود دارد و در خصوص رابطۀ بین محل تحصیل و سایر متغیرهای نگرش به عدالت نیز تنها بین محل تحصیل و نگرش به ساختار طبقاتی رابطۀ معنی داری وجود ندارد و در بقیۀ موارد این رابطه به صورت معنادار برقرار میباشد. به عبارتی دیگر بین محل تحصیل و معیارهای عدالت، بین محل تحصیل و ارزیابی فاصلۀ طبقاتی نسبت به گذشته، بین محل تحصیل و ارزیابی فاصله طبقاتی آینده نسبت به حال رابطۀ معنادار وجود دارد.
نتیجه گیری: باید به نگرش افراد مخصوصاً قشر تحصیلکرده بیشتر توجه نمود چرا که تحقق جامعۀ عادلانه منوط و وابسته به تحقق عدالت اجتماعی و همچنین هدایت و اصلاح نگرش افراد جامعه و برنامه ریزی بر اساس آن می تواند تاثیر بسزایی در بهبود وضع موجود باشد.
کلیدواژه‌ها: معیارهای عدالت؛ ارزیابی فاصله طبقاتی؛ نگرش سیاسی؛ عدالت اجتماعی؛ حوزه و دانشگاه