چکیده
علی بن محمّد خزّاز رازی قمی، از محدّثان، عالمان و فقیهان برجسته و دانشمندان نامدار شیعه در نیمه دوم سده چهارم و اوائل سده پنجم هجری است. وی دارای آثار فراوانی در زمینه دانش‌های مختلف دینی است. در این میان، کتاب کفایة الأثر فی النّص علی ائمّة الأثنی عشر به دلیل دلبستگی وی به ولایت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا در این کتاب که از دیدگاه مکتب تشیّع در موضوع «خلافت و امامت ائمّه(ع)» نوشته شده، بسیاری از نصوص و احادیث مربوط به «امامت و مسئله عصمت» بیان شده است و هدف از تألیف این کتاب بنا بر گفته خود مؤلّف، روشن و برطرف ساختن تحیّر عوام، بلکه خواصّ شیعه و شبهه‌افکنی‌های گروه معتزله از اهل سنّت درباره امامت و خلافت ائمّه(ع) بعد از پیامبر(ص) می‌باشد. لذا در این پژوهش سعی شده به بررسی محتوایی این روایات پرداخته شود. به همین منظور، بعد از ذکر احادیث دالّ بر عقیده عصمت و آوردن احادیث هم‌مضمون با این روایات از کتب معتبر حدیثی شیعه و اهل سنّت، به بررسی محتوایی و متنی روایات با تأکید بر «عقیده عصمت» پرداخته شده است. روش ما در این مقاله، بررسی روایات هشتگانه کتاب کفایة الأثر و تبیین آن با روایات هم‌راستا با آنها در کتب شیعه و اهل سنّت است که با بررسی این روایات می‌‌توان پی برد امامانی که وارث علم پیامبر(ص) و ایمان، نور و … معرّفی شده‌اند، نمی‌‌توانند معصوم نباشند که خود این روایات نیز بر این امر با واژه‌های «مطهّرون» و «معصمون» اشاره نموده‌اند.
واژگان کلیدی: عصمت؛ روایات؛ امامان معصوم (ع)؛ کفایة الأثر؛ متن؛ محتوا