چکیده:
در دوره جاهلی اعراب آداب و اندیشه های عجیب و غریبی داشتند. اسلام بیشتر این آداب و اندیشه ها را از آنجا كه در اساس ناسازگار و مغایر با وحی و سنت الهی بود مردود شمرد، اما برخی از آن ها را با تغییرات و اصلاحاتی در شكل و جوهر پذیرفت و موفق شد كه از آن ها اندیشه های اخلاقی متعالی ای بسازد. در این میان واژگان در انتقال این اصلاحات و تغییر مفاهیم نقش ارزنده ای را ایفا كردند. این مقاله با این فرض كه معنای شجاعت جاهلی با معنای قرآنی آن یكی است به تبیین مقایسه ای مفهوم شجاعت در قرآن و فرهنگ جاهلی می پردازد، كه حوزه معنایی وسیعی داشته و در انتقال معنای نسخ یك فرهنگ و ایجاد فرهنگی متعالی موثر بوده و معنای والای اخلاقی را بازگو می كند.
کلیدواژگان: قرآن كریم، شعر عربی، سنت، جنگ، جاهلیت، اسلام