چکیده:
احمد بن حسین بن عبیدالله غضائری معروف به ابن غضائری (در گذشته در نیمه نخست قرن پنجم ق)، برای شناسانیدن رجال و راویان متهم، بد نام، ضعیف و ناموثق در قلمرو حدیث شیعه، كتاب الضعفاء و المذمومین مشهور به رجال ابن الغضائری را تألیف نموده است. از قرن هفتم هجری – پس از به صحنه آمدن كتاب – صاحب نظران و رجال شناسان شیعه درباره (ابن غضائری) و كتاب الضعفاء دیدگاه‌های مختلفی را مطرح نموده اند. در دوره معاصر، شیخ آقا بزرگ تهرانی و آیه الله خویی به سبب وثاقت و جلالت قدر ابن غضائری، انتساب كتاب الضعفاء را به وی نپذیرفته اند و استدلال نموده اند امكان ندارد ابن غضائری كتابی را تألیف نماید كه در آن رجال و راویان زیادی از شیعه تضعیف شوند. نگارنده، با عنایت به آراء اهل فن، جوانب مختلف دیدگاه این دو صاحب نظر را نخست طرح و معرفی و سپس نقد و بررسی نموده و دلیل مخالف و مناقض دیدگاه مزبور را در كلام و رویكرد آیه الله خویی یافته و نشان داده است.
كلید واژه: كتاب الضعفاء ، ابن غضائری ، بررسی و نقد ، نسبت تألیف