چکیده:
بازشناسی، تنظیم، كنترل و مقابله با هیجان ها از دیرباز در روان شناسی مورد بحث بوده است. اسلام نیز برای كنترل صحیح خشم، صفت «كظم غیظ» را به كار برده و افراد را به فرو خوردن و مدیریت آن دعوت نموده است. این مقاله با رویكرد تحلیلی ـ توصیفی و با هدف بررسی تطبیقی دیدگاه روان شناسی و اسلام به بررسی مفهوم شناختی، مولفه ها و راه های مقابله با خشم و مقایسه كظم غیظ با روش های مواجهه و كنترل خشم در روان شناسی می پردازد و با تامل در منابع روان شناختی و دینی، به این نتیجه رسید افرادی كه كاظم غیظ هستند، از سركوب هیجان خشم استفاده نمی كنند، بلكه با برخورداری از هوش هیجانی بالا به تنظیم و كنترل هشیارانه خشم خود می پردازند. كظم غیظ بهترین حالت كنترل هیجان است كه سلامت جسمانی و روانی فرد را تضمین كرده و از بسیاری عواقب خطرناك خشم جلوگیری می كند. در صورتی كه سركوب خشم آثار منفی روان شناختی و فیزیولوژیكی فراوانی در پی دارد و فرد را مستعد ابتلا به اختلالات جسمانی و روانی گوناگون می سازد.
کلیدواژگان: خشم، كظم غیظ، اسلام، روان شناسی