چکیده
تذکره الاولیاء عطار، اثری عرفانی با نثری ساده و در قسمت‌هایی مسجّع که در آن احوال هفتاد و دو تن از اولیاء و مشایخ صوفیه بیان شده است. عطار کوشیده است شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ادبی روزگار خود را نشان دهد. در بررسی جنبه‌های نمایشی، علاوه بر دانستن ذهن و زبان عطار باید بر عناصر جنبه‌های نمایشی، همچون ساختمایه‌های نمایشنامه، گونه، سبک و شیوۀ نمایش، آشنایی و احاطۀ کامل داشت. داستان اویس قرنی، قابلیت‌های نمایشی بالقوّه‌ای دارد که با جستجوی عناصر نمایشی در داستان و تحلیل راه‌های گوناگون به کارگیری آن‌ها در نمایش به فعلیّت درمیآید. سؤالی که مطرح میشود این است که جنبه‌های نمایشی در این داستان کدامند و با تحلیل این جنبه‌ها چگونه میتوان خوانش نمایشی به وجود آورد؟ روشی که در این پژوهش به کار رفته، تحلیلی – توصیفی است و مطالعات و جمع آوری اطلاعات با روش تحقیق کتابخانه‌ای صورت گرفته است. آنچه که از این تحقیق به دست میآید تا حدودی ارزش نمایشی نمونه‌ای از داستان‌های تذکره الاولیاء را نشان میدهد و بستر را برای تبدیل نمونه‌های دیگر به نمایشنامه فراهم میکند.