چکیده:
از جمله صفاتی که در نهاد بشر ودیعه گذاشته شده، حیا است، این خصلت اخلاقی که مانند سایر خصلت های فطری قابلیت رشد و توسعه و همچنین قابلیت افول و نزول دارد، جایگاه ممتازی در تعالیم دینی به خود اختصاص داده است. به طوری که همراه و ملازم ایمان و عقل دانسته شده و فقدان آن به مثابه کفر می باشد و به عنوان تمام دین و تمام خیر تعبیر شده است. این ویژگی برجسته هنگامی در بانوان تجلی کند به جهت اهمیت حفط عفت و حجاب در جامعه، پسندیده تر خواهد بود. تا درپناه حفظ حیا و عفت در جامعه، سلامت روحی و معنوی خانواده تامین شود و جامعه از حضور و مشارکت فعال و جریان ساز زنان به عنوان نیمی از پیکره اجتماع در عین حفظ سلامت روانی و معنوی اعضا متمتع گردد.