چکیده:
مختار بن ابوعبید ثقفی، چهره ماندگار اما در عین حال مظلوم و شناخته نشده در تاریخ اسلام است. مظلومیت او بیشتر به توطئه‌های دشمنان اهل‌بیت و قسمتی نیز به کم‌لطفی تاریخ‌نگاران شیعی برمی‌گردد. دشمنان اهل‌بیت دروغ‌هایی را به او نسبت داده و تهمت‌هایی را به او بسته‌اند تا چهره انقلابی و شیعی و هدف مقدس او را خدشه‌دار کنند. وهابیت نخستین و سرسخت‌ترین دشمنان اهل‌بیت است که از دادن هر نسبتی به خود آن بزرگواران و شیعیانشان هیچ‌گونه و در هیچ زمانی ابا نداشته و ندارند. ابن تیمیه یکی از بنیان‌گذاران و نظریه‌پردازان وهابیت که در شبهه افکنی شهره مجمع اهل سنت است، از مختار نیز چشم‌پوشی نکرده و او را با سهمگین‌ترین تیر شبهه، هدف قرار داده است؛ گاهی مختار را مدعی نبوت قلمداد نموده و گاهی او را ناصبی و از دشمنان اهل‌بیت معرفی کرده است. البته این نسبت‌های ناروا به مختار، برگرفته از توطئه‌های زبیریان به‌ویژه مصعب بن زبیر است که پس از اسارت زنانش به برادرش عبدالله بن زبیر نوشت: به اعتراف یکی از زنان مختار، او دروغ‌گو و مدعی نبوت بوده است. این دو برادر، برای واقعی نشان دادن این تهمت، روایات متعددی را ساختند و به خورد مردم دادند. مقاله حاضر ادعای نبوت و ناصبی بودن مختار را با بررسی روایات ساختگی آن‌ها نقد علمی کرده تا چهره روشنی از تنهاترین سردار شجاع و پیشگام در خونخواهی حماسه‌سازان حادثه عظیم عاشورا را به دوستان و ارادتمندان خاندان نبوت و حقیقت‌جویان ارائه نماید.
بانک اطلاعات: