چکیده:
زندگی دنیا و همه امکانات آن از مدت عمر آدمی، مواهب و نعمات خدادادی، نیرو و فکر و ابزارها و تعلیمات و تجربههایی که در اختیار آدمی قرارگرفته است، مزرعهای است برای آخرت و تجارت گاهی است که در صورت معامله صحیح حداقل سود آن دستیابی به نعیم جاودانه بهشت میباشد. بر این اساس آیات وحیانی قرآن کریم و تعلیمات قرآنی، مردم را به معرفت یابی هوشیارانه و عاقبت اندیشانه نسبت به دنیا و آنچه در آن است دعوت نموده تا با چنین آگاهی و شناختی زندگی خود را وسیلهی فراهم ساختن کمالاتی سازد که از او خواستهشده و به خیر و سعادتی جاودانه رهنمود کند که برای او فراهمشده است و از آنچه مایهی بدبختی و بدعاقبتی و سقوط به اسفل السافلین است دوری گزیده و نجات یابد. قرآن کریم دو نوع فرهنگ و زندگی را پیش روی مخاطبان خود ترسیم نموده است. قرآن کریم، این دو زندگی را در برابر بشریت در پردههایی زنده چنان مصور میسازد که سراسر جان آدمی را تحت تأثیر قرار میدهد و همهی قلب را مجذوب حقایق آن میسازد. در این مقاله نشانههایی از زندگی تکاثری همچون لهو و لعب، فخر فروشی به یکدیگر و نازیدن به فزونی اموال و سایر چیزهایی که سببساز تفاخر است مطرح گردیده و چند گزاره اخلاقی از زندگی و فرهنگ تکاثری مورد بررسی قرار گرفته است.