چکیده
پیدایش غلو در میان برخی از مسلمانان و ظهور فرقه‌های غالی، واکنش‌های شدید سایر مسلمانان را علیه غالیان به دنبال داشت. نسبت دادن الوهیت، نبوت و علم غیب به افراد، و اعتقاد به تشبیه، تناسخ، رجعت، بداء و اباحه در نگاه اهل سنت از عناصر شکل دهنده غلو تلقی شد، در حالی که «رجعت» و «بداء» از عقاید کلامی امامیه هم هستند. این پژوهش با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی نگاشته شده، و به بررسی شباهت‌ها و تفاوت‌های دیدگاه شیعه و اهل‌سنت در انگاره‌های غلوآمیز می‌پردازد. همچنین گرایش به غلو بر مبنای کنش‌های اجتماعی چهارگانه نظریه جامعه شناسی «ماکس وبر» مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته، تا روشن گردد که اهل‌سنت و شیعیان تا چه اندازه نسبت به غلو دانستن برخی باورها، با یکدیگر هم‌داستان هستند و ریشه تفاوت‌های میان آنان در چیست؟ فرضیه اول تحقیق، این است که دیدگاه‌های شیعه و سنی در تقابل با غلو بسیار به هم نزدیک است و گرایش‌های عام به غلو در میان مسلمانان به خصوص شیعیان، عمدتاً معطوف به کنش‌های نوع سوم و چهارم بوده است.
کلیدواژه‌ها: غلو؛ امامیه؛ اهل‌سنت؛ کنش‌های اجتماعی؛ ماکس وبر