چکیده
«صبر» در آموزه‌های دینی، به عنوان یکی از مفاهیم اساسی ایمان شناخته می‌شود. این واژه به همراه مشتقّات خود، ۱۰۳ بار در قرآن به کار رفته است که نشان از اهمیّت ویژه این خصیصه اخلاقی از دیدگاه دین مبین اسلام و قرآن کریم دارد. این واژه با حفظ معنای لغوی و اصطلاحی با بسیاری از مفاهیم اخلاقی و دینی ارتباط معنایی پیدا می‌کند. بر این اساس، تبیین ارتباط صبر با مفاهیمی نظیر نماز، ایمان، تقوا، اسلام، یقین، نیکی و… از جمله مباحثی است که در این مقاله مورد بررسی قرار می‌گیرد. لذا مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی بر آن است که در یک فرایند منظّم به شناسایی این واژه در لغت‌نامه‌ها و پس از آن، با نگرشی فراگیر به کلّ متن قرآن، به تحلیل و بازیابی شبکه‌ای معنای صبر بپردازد. بررسی معنای صبر در منظومه آیات قرآنی، موضوع محوری این پژوهش است. واژه «صبر» در آیات قرآنی با تعدادی از مفاهیم و واژگان، همچون «تقوا»، «نماز»، «زکات»، «امر به معروف و نهی از منکر»، «ایمان»، «اسلام»، «یقین» و «نیکی» همنشین شده است. واژگان «حلم» و «أناه» نیز با واژه «صبر» رابطه جانشینی دارند. همچنین، واژه «صبر» با واژگانی مانند «عجله» و «جزع» رابطه تقابل دارد و از این دو واژه متقابل نمونه‌هائی در قرآن دیده می‌شود.
کلیدواژه‌ها: قرآن کریم؛ صبر؛ معناشناسی؛ حوزه‌های معنایی؛ روابط همنشینی؛ روابط جانشینی