چکیده
از مسائل چالش برانگیز در جامعه ما، الگوگیری از اسوه‌های دینی است كه معتقدان و منتقدانی دارد. مشكل اساسی در این مسأله، تفاوت زمانی اسوه‌های دینی با ما است. این نوشتار، معتقد است با تكیه بر «معاصرسازی» می‌توان این مشكل را چاره كرد. با معاصرسازی، هم پیروی ازسبك اسوه‌های دینی تأمین می‌شود و هم اقتضائات زمان لحاظ می‌شود. این امر در دو مرحله باید مورد توجه قرار گیرد: یكی پژوهش و دیگری گزارش. در مرحله پژوهش دو نكته باید مورد توجه قرار گیرد: یكی اینكه سیره‌پژوهی باید شكل پژوهش ناظر به زندگی یا پژوهش زندگی محور سامان یابد، نه پژوهش در خلأ. نكته دیگر اینكه سیره پژوهی باید رویكرد موضوعی داشته باشد، نه معصومی. در مرحله گزارش نیز چند نكته باید مورد توجه قرار گیرد: یكی رویكرد تبیینی در گزارش‌گری كه در آن از تحكم و توصیه صرف پرهیز شده و نقش هر كدام از اصول سیره در زندگی تبیین می‌شود، دیگری رویكرد كاربردی كه صرفاً به بیان اصول بسنده نكرده و مصداق‌ها و موارد اصول را در زندگی امروز نشان می‌دهد و سوم، رویكرد نظام‌مند در ارائه است كه در آن از ارائه اصول به شكل پراكنده پرهیز شده و آنها در یك نظام مشخص، متناسب با نیاز زندگی اطراحی شده و ارائه می‌شوند.