چکیده
خاندان نوبخت یکی از خاندان های دانش دوست ایرانی (از خطه خوزستان فعلی) بودند که در عصر اول عباسی تلاش زیادی در راه احیای فرهنگ ایران باستان و پیوند اندیشه های ایرانی با اندیشه های شیعه از خود نشان دادند. اگر چه با ورود اسلام به ایران ساختار طبقات اجتماعی، آن‌گونه که در سابق بود، در هم ریخت؛ اما بعضی از خاندان‌های دانش پژوه مانند خاندان نوبخت، با استخدام در کادر اداری و دیوانی، ضمن اینکه موقعیت سابق خود را حفظ کردند؛ حافظ و ترویج دهنده بسیاری از آداب و سنت‌های اصیل نیاکان خود در بین مسلمین شدند. خاندان نوبخت جدا از اینکه با ترجمه کتب پهلوی در انتقال و پیوند فرهنگ ایرانی به عالم اسلام نقش داشتند، همانند دیگر دبیران ایرانی عهد عباسی در مسائلی همچون آسمانی بودن مقام سلطنت و ارثی بودن آن در خاندان سلطنت، و مسئله فره ایزدی، بین اندیشه ایرانی و اندیشه شیعی پیوند و تطبیق قابل تأملی ایجاد کردند. مقاله حاضر با استناد به منابع به دنبال شرح و بسط و تحلیل موارد فوق می باشد.
کلیدواژه‌ها: خاندان نوبخت؛ اندیشه ایرانی؛ اندیشه شیعی؛ ابوسهل نوبخت؛ امامت