چکیده:
عرف يا سيره عقلا با تاييد شارع حجت مى گردد و در تبيين معانى متون دينى و تعيين مصاديق براى موضوعات آنها نقش مهمى دارد. از اين رو سزاوار است فقيهان با رويكردى عرفى – نه عقلى – به كتاب و سنت مراجعه كنند و از مباحث جانبى آن همچون تقسيمات، حدود حجيت، اتحاد و اختلاف عرف ها، رابطه ميان حقيقت شرعى با معانى عرفى و لغوى، دوران ميان عرف عام و عرف خاص، جمع عرفى در تعارض ادله، تاثير عرف در تشريع احكام و مباحث ديگر كه نوشتار حاضر به تشريح آنها مى پردازد – غفلت نورزند.
بانک اطلاعات: